Kreatywna pedagogika to połączenie doświadczeń, uczuć, refleksji i wiedzy merytorycznej w sposób prowadzący do pogłębienia nauki i większego włączenia społecznego. Ponieważ nauka staje się przyjemniejsza, jest większa szansa, że nauczymy się więcej.
Czym jest kreatywność?
Jest to zdolność do tworzenia, a więc jest związana z improwizacją. Improwizowanie jest dobrym momentem na ćwiczenie spontaniczności oraz rozwijanie interakcji i współtworzenia. Wszyscy ludzie posiadają zdolność do bycia twórczym, a aby uzyskać dostęp do tej zdolności, trzeba ją ćwiczyć, aby odkryć, do czego jest zdolna. Jednym ze sposobów pobudzania kreatywności jest spontaniczność, czyli zdolność do swobodnego korzystania z wyobraźni. Choć niesie to ze sobą pewne trudności, takie jak postrzeganie jako dziwnego, dewiacyjnego lub nudnego. Ponadto, jeśli ma się możliwość potwierdzenia i uzasadnienia własnych i cudzych spontanicznych impulsów, pojawia się możliwość tworzenia fantazji, kolejny podstawowy element rozwoju twórczości.
Kreatywna pedagogika a emocje
Kreatywna pedagogika opiera się na nauczaniu metodą dramy, a wpływ na nią ma praca nadzorcza. Mogą to być gry, ćwiczenia grupowe, improwizacje, działania oceniające, lub teatr, ale także metody rozmowy krytyczno-refleksyjnej. To, co sprawia, że kreatywna pedagogika jest skuteczna i rozwija się, to fakt, że opiera się na doświadczeniu, odczuciu i osobistych przeżyciach. Metody twórcze stają się katalizatorem rozwoju, uczenia się i komunikacji. Doświadczenia wywołują emocje i osobiste zaangażowanie, co sprawia, że nauka staje się ważna, istotna i przyjemna. Pedagogika ta demokratyzuje pracę w grupach. Metody te pozwalają ludziom komunikować się ze sobą na nowe sposoby i z nowych perspektyw. Oznacza to, że wiele osób przychodzi na rozmowy na różne sposoby, co sprzyja tworzeniu klimatu sprzyjającego rozwojowi grupy.
Kreatywna pedagogika – co ją wyróżnia?
Ważne aspekty tworzenia środowiska przyjaznego kreatywnej pedagogice:
- Elastyczność struktury, metody i postawy. Należy być przygotowanym na renegocjowanie zasad. Pracownicy i kadra kierownicza muszą być gotowi do dostosowania np. metod pracy do osobistych okoliczności i życzeń.
- Docenianie kreatywności. Kreatywność wzrasta, gdy chwalisz oryginalność. Dla nauczyciela ważne jest, aby powiedzieć uczniowi: „Zrobiłeś coś, czego nigdy wcześniej nie widziałem!” Chwalić tych, którzy wpadają na nowe pomysły i robią coś innego. Warto więc obudzić w sobie życzliwość do ucznia.
- Umiejętność podejmowania wyzwań. Nauczyciel powinien zachęcać do podejmowania ryzyka, a dzieci powinny mieć odwagę do podejmowania wyzwań.
- Dobra współpraca. Osiągnięcie dobrego klimatu współpracy. W przeciwieństwie do konkurencji i rywalizacji.
- Otwarta atmosfera. Nauczyciel pracuje tak, aby każdy miał odwagę powiedzieć coś bez narażania się na śmieszność. Ważny jest humor i żartobliwość.
- Samodzielność w uczeniu się. Nauczyciel musi być gotowy do wycofania się i odważyć się, by dać uczniom możliwość planowania. Uczniowie mogą uczestniczyć w określaniu metod uczenia się. Uczniowie prowadzą się wzajemnie. Możliwość samodzielnego decydowania o tym, co jest dobre, a co złe, może być sposobem na akceptację dobrych i złych uczuć.
- Wpływ ucznia: część niezależności. Nauczyciel powinien zadawać uczniom pytania zarówno w klasie, jak i indywidualnie. Chodzi o demokrację.
- Dobra wiedza podstawowa. Aby być kreatywnym, trzeba coś mieć szeroką wiedzę bazową. Te osiem aspektów odnosi się nie tylko do środowiska szkolnego, ale do każdej przestrzeni, w której znajdują się ludzie chcący pobudzać swoją kreatywność.
